WEST x JULIAN ; 27.O4.19 — Nice to meet you, Boy
Apr 27, 2019 4:16:35 GMT 7
Post by West V. on Apr 27, 2019 4:16:35 GMT 7
Time Period : 9.00 AM
West Vanderwal
แสงอาทิตย์แยงตาในเช้าวันหยุดจนต้องทำให้ตื่น เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดที่สุดสำหรับเวสท์ แวนเดอร์วัล มนุษย์ค้างคาวผู้หลับไหลในเวลาพระอาทิตย์เริ่มลอยตัวขึ้นใหม่ในเช้าตรู่ ตื่นขึ้นอีกครั้งหลังมันจรดศรีษะหรือเริ่มลาลับอีกครั้ง เป็นพฤติกรรมที่ชวนไม่น่าทำตามเสียเลย แต่ที่ผิดพลาดคงเป็นตัวเวสท์ ที่ยามราตรีพอถึงห้องก็ง่วงงุนจนลืมปิดผ้าม่านกระจก ลำแสงสีเหลืองอ่อนจึงได้ทอประกายมากระทบเปลือกตาในยามเช้า
เหลือบหันไปมองนาฬิกาข้างฝาบ่งบอกถึงเข็มสั้นชี้ไปทางซ้ายกับเข็มยาวเฉียงขวา เป็นเวลาเก้านาฬิกา สิบกว่านาที จะให้หลับต่อตอนนี้สติสตังที่เริ่มคืนกลับมาก็พาลไม่อยากนอนต่อ ร่างกายต้องการคาเฟอีนมาเติมกระเพาะอย่างทุกครั้งหลังการฟื้นจากห้วงนิทรา
ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากเตียง ย้ายกายเปลือยเปล่าส่วนบนสวมเพียงกางเกงขาสั้นเหนือเข่าทุกครั้งเวลานอน เสื้อยืดสีขาวไซส์เอ็กซ์แอลดูใหญ่ถูกนำมาสวม พออยู่บนลำตัวของเวสท์ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกลับพอดีเสียอย่างนั้น สมาร์ทโฟนตกรุ่นถูกหยิบไปด้วยก่อนเจ้าของจะออกจากห้อง
ห้องนั่งเล่นรวมในชั้นนี้เป็นสิ่งแรกที่นึกถึง ให้ย้ายกายเดินลงบันไดไปครัวในขณะที่สติยังมาไม่ครบ คงไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสมเท่าไหร่ หนุ่มใหญ่เดินผ่านบานประตูที่มักเปิดต้อนรับเสมอ มองส่องเข้าไปภายในยังคงไม่มีผู้ใด 'นี่เข้ามาสองวันแล้วยังไม่เจอใคร อยู่กับผีรึเปล่า ให้ตายสิ'
เวสท์จัดการชงกาแฟให้ตัวเองในมุมห้อง กาแฟคั่วบดในโหลแก้ววางเรียงรายน่าตื่นตา น้ำตาล และครีมเทียมวางอยู่ไม่ไกล สำหรับเขากาแฟสดเท่านั้นคือสิ่งที่ดี ยิ่งเปรี้ยว ยิ่งขม นั่นคือคุณภาพที่สุด ก่อนจะย้ายร่างมานั่งบนโซฟา ละเลียดดมกลิ่นหอมจากกาแฟสด สายตาปราดมองพินิจความงามของการตกแต่งภายในที่พิถีพิถันสวยงามอย่างวิคเตอเรียดั้งเดิม เป็นครั้งแรกที่เห็นของจริงนอกจากโบราณสถานสาธารณะและปราสาทในยุโรป แวนเดอร์วัลก็ไม่ด้อยในเรื่องศาสตร์ศิลป์เลยทีเดียว แม้เขาจะไม่เข้าใจดีก็ตามที
แต่ห้วงความคิดต้องหยุดพลันยามเสียงรองเท้ากระทบพื้นเดินใกล้เข้ามา ผู้มาใหม่ที่เวสท์ แวนเดอร์วัลจะได้พบเจอ มนุษย์คนแรกอย่างเป็นทางการในการมาอาศัยของชายเข้ากลางวัย
"สวัสดีผู้มาใหม่ ผมเวสท์ แวนเดอร์วัล บุตรแห่งวิคเตอร์ผู้ล่วงลับ" เวสท์กล่าวออกไปเสียงทุ้มแหบทั้งที่ยังไม่เห็นเงาในห้องแม้แต่เสี้ยวหนึ่งเป็นการต้อนร้บ
West V.
West Vanderwal
แสงอาทิตย์แยงตาในเช้าวันหยุดจนต้องทำให้ตื่น เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดที่สุดสำหรับเวสท์ แวนเดอร์วัล มนุษย์ค้างคาวผู้หลับไหลในเวลาพระอาทิตย์เริ่มลอยตัวขึ้นใหม่ในเช้าตรู่ ตื่นขึ้นอีกครั้งหลังมันจรดศรีษะหรือเริ่มลาลับอีกครั้ง เป็นพฤติกรรมที่ชวนไม่น่าทำตามเสียเลย แต่ที่ผิดพลาดคงเป็นตัวเวสท์ ที่ยามราตรีพอถึงห้องก็ง่วงงุนจนลืมปิดผ้าม่านกระจก ลำแสงสีเหลืองอ่อนจึงได้ทอประกายมากระทบเปลือกตาในยามเช้า
เหลือบหันไปมองนาฬิกาข้างฝาบ่งบอกถึงเข็มสั้นชี้ไปทางซ้ายกับเข็มยาวเฉียงขวา เป็นเวลาเก้านาฬิกา สิบกว่านาที จะให้หลับต่อตอนนี้สติสตังที่เริ่มคืนกลับมาก็พาลไม่อยากนอนต่อ ร่างกายต้องการคาเฟอีนมาเติมกระเพาะอย่างทุกครั้งหลังการฟื้นจากห้วงนิทรา
ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากเตียง ย้ายกายเปลือยเปล่าส่วนบนสวมเพียงกางเกงขาสั้นเหนือเข่าทุกครั้งเวลานอน เสื้อยืดสีขาวไซส์เอ็กซ์แอลดูใหญ่ถูกนำมาสวม พออยู่บนลำตัวของเวสท์ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกลับพอดีเสียอย่างนั้น สมาร์ทโฟนตกรุ่นถูกหยิบไปด้วยก่อนเจ้าของจะออกจากห้อง
ห้องนั่งเล่นรวมในชั้นนี้เป็นสิ่งแรกที่นึกถึง ให้ย้ายกายเดินลงบันไดไปครัวในขณะที่สติยังมาไม่ครบ คงไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสมเท่าไหร่ หนุ่มใหญ่เดินผ่านบานประตูที่มักเปิดต้อนรับเสมอ มองส่องเข้าไปภายในยังคงไม่มีผู้ใด 'นี่เข้ามาสองวันแล้วยังไม่เจอใคร อยู่กับผีรึเปล่า ให้ตายสิ'
เวสท์จัดการชงกาแฟให้ตัวเองในมุมห้อง กาแฟคั่วบดในโหลแก้ววางเรียงรายน่าตื่นตา น้ำตาล และครีมเทียมวางอยู่ไม่ไกล สำหรับเขากาแฟสดเท่านั้นคือสิ่งที่ดี ยิ่งเปรี้ยว ยิ่งขม นั่นคือคุณภาพที่สุด ก่อนจะย้ายร่างมานั่งบนโซฟา ละเลียดดมกลิ่นหอมจากกาแฟสด สายตาปราดมองพินิจความงามของการตกแต่งภายในที่พิถีพิถันสวยงามอย่างวิคเตอเรียดั้งเดิม เป็นครั้งแรกที่เห็นของจริงนอกจากโบราณสถานสาธารณะและปราสาทในยุโรป แวนเดอร์วัลก็ไม่ด้อยในเรื่องศาสตร์ศิลป์เลยทีเดียว แม้เขาจะไม่เข้าใจดีก็ตามที
แต่ห้วงความคิดต้องหยุดพลันยามเสียงรองเท้ากระทบพื้นเดินใกล้เข้ามา ผู้มาใหม่ที่เวสท์ แวนเดอร์วัลจะได้พบเจอ มนุษย์คนแรกอย่างเป็นทางการในการมาอาศัยของชายเข้ากลางวัย
"สวัสดีผู้มาใหม่ ผมเวสท์ แวนเดอร์วัล บุตรแห่งวิคเตอร์ผู้ล่วงลับ" เวสท์กล่าวออกไปเสียงทุ้มแหบทั้งที่ยังไม่เห็นเงาในห้องแม้แต่เสี้ยวหนึ่งเป็นการต้อนร้บ
West V.
