|
|
Post by Kaia ‘Rynn’ Rovenstine on Apr 26, 2019 19:03:02 GMT 7
·.·´¯`·.·★ Duo - RP 5 with JULIAN ★·.·´¯`·.·★
❄️ This is how it starts ❄️
#VDWxRYNN
เนื่องจากความใหญ่โตมากเว่อร์ของคฤหาสน์ และความซุกซนของฉันเอง ทำให้ฉันตัดสินใจที่จะทำแผนผังการสำรวจขึ้นมา แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงเกิดนึกครึ้มใจอยากจะไปเดินเล่นที่อาร์ทแกลอรี่ขึ้นมา สงสัยเป็นเพราะเมื่อวานไปเจอคุณวิเวียนนั่งวาดภาพอยู่ในสวนแน่ๆ
ร่างเพรียวผุดลุกขึ้นจากโต๊ะเขียนหนังสือภายในห้องนอนก่อนจะเดินออกไปยังจุดหมายปลายทาง ฉันฮัมเพลงอย่างอารมณ์ไปด้วย
แต่พอไปถึงที่แกลอรี่เข้าจริงๆ ฉันกลับพบกับร่างสูงของใครบางคนอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว
"เอ่อ สวัสดีค่ะ มาชมผลงานศิลปะเหมือนกันเหรอคะ" ฉันเอ่ยทักเขาไปด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
|
|
|
|
Post by julian on Apr 26, 2019 22:53:58 GMT 7
จูเลียนหันกลับไปตามเสียงเรียก บุคคลที่อยู่ตรงนั้นคือหญิงสาวผมสั้น เขายิ้มตอบหญิงสาวอย่างมีมารยาท “สวัสดีครับ คุณก็ชอบศิลปะเหมือนกันเหรอ?”
ตระกูลแวนเดอร์วัลเหมือนจะมีลูกหลานเยอะแยะเต็มไปหมดเหมือนต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไป ดังนั้นคงไม่ใช่เขาคนเดียวที่ได้รับจดหมายฉบับนั้น เขารู้ตัวว่าคงไม่มีทางเดาออกว่าเธอชื่ออะไร จึงแนะนำตัวขึ้นมาก่อนโดยไม่รอให้ถาม “ผมจูเลียน… หรือคุณจะเรียกว่าจูลส์ก็ได้”
“แล้วคุณ…?” นัยน์ตาสีเขียวจ้องมอง รอให้หญิงสาวแนะนำตัวกลับ
|
|
|
|
Post by Kaia ‘Rynn’ Rovenstine on Apr 26, 2019 22:58:27 GMT 7
“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันค่ะคุณจูลส์ ฉัน ไคอา รินน์ โรเวนสไตน์ คุณเรียกฉันว่ารินน์ก็ได้นะ”
ฉันกล่าวตอบพร้อมกับส่งมือไปที่เบื้องหน้าของเขาด้วยไมตรีจิต อย่างไรการที่ชายหนุ่มแนะนำตนเองอย่างเป็นมิตร ก็ทำให้ฉันเบาใจได้เล็กน้อย อย่างน้อยเขาก็ไม่โกรธที่ฉันมารบกวนเวลาชื่นชมศิลปะของเขาล่ะนะ
|
|
|
|
Post by julian on Apr 26, 2019 23:06:27 GMT 7
ชายหนุ่มจับมือของ ‘รินน์’ เขย่า พูดแนะนำตัวอีกรอบด้วยชื่อเต็ม “จูเลียน ฟรานซิสโก แวนเดอร์วัลครับ” คงจะเป็นมารยาทของชนชั้นสูงที่จะแนะนำตัวด้วยชื่อเต็ม? เขาคาดเดา ครั้งหน้าคงต้องระวังหน่อย
“คุณชอบศิลปะยุคไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า?” จูเลียนในเวลาปกติก็เป็นชายหนุ่มที่เรียกได้ว่าอัธยาศัยดีคนหนึ่ง ไม่แปลกอะไรที่เขาจะชวนอีกฝ่ายคุย
|
|
|
|
Post by Kaia ‘Rynn’ Rovenstine on Apr 26, 2019 23:17:24 GMT 7
“อย่างนั้น คุณก็เป็นแวนเดอวัลจากทางคุณพ่อ”
ฉันลองเอ่ยชวนเขาคุยดู เพราะชายหนุ่มดูมีท่าทางที่เป็นมิตรจริงๆ
“ส่วนฉันมาจากทางคุณแม่ค่ะ ก็เลยใช้นามสกุลคุณพ่อ ไม่ได้เป็นแวนเดอวัลแท้ๆแบบคุณ”
ฉันเล่าเรื่องของตัวเองไปสั้นๆด้วยรอยยิ้มเพื่อปิดบังชีวิตอันน่าเศร้าของผู้เป็นมารดา ร่างบางค่อยๆขยับไปยืนเคียงข้างจูเลียน ก่อนจะทอดสายตามองดูภาพวาด
“ถ้าให้แบ่งเป็นยุค คงจะตอบยากค่ะ เรอเนสซองก์ หรือบารอครอคโคโคก็ดูจะเยอะเกินไปสำหรับฉัน ถ้าเป็นแนวสะท้อนสังคมเรียลลิสติก บางทีฉันก็รู้สึกว่ามันรุนแรงเกินไป ขอบอกความชอบเป็นที่ตัวศิลปินดีกว่า ฉันชอบแองเจโลน่ะค่ะ”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเพิ่งรู้สึกตัวว่าพูดมากเกินไปเสียแล้ว ฉันรีบกล่าวขออภัยจูเลียนพร้อมกับโค้งน้อยๆด้วยความประหม่า
|
|
|
|
Post by julian on Apr 26, 2019 23:36:59 GMT 7
“พอจะเดาได้อยู่ครับ” เขาหัวเราะ สีหน้าดูผ่อนคลายลง— และจริงใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อเทียบกับตอนแรก
“อันที่จริง พ่อของผมเป็นลูกนอกสมรสน่ะครับ …จะเรียกว่าแวนเดอร์วัลแท้หรือแวนเดอร์วัลเก๊ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” ประโยคหลังน้ำเสียงมีความเหยียดหยันเจืออยู่จางๆ จนแทบสังเกตไม่เห็น
ความดูหมิ่นนั้นสลายหายไปเมื่อรินน์เปลี่ยนกลับมาพูดเรื่องศิลปะ “ผมชอบยุคโรโคโค่ มันดู ‘ช่างฝัน’ ดี ศิลปะในยุคโรแมนติกค่อนข้างจะตรงกับรสนิยมผม ไมเคิล แองเจโลเองก็ไม่ได้แย่ คุณมีรสนิยมที่ดีนะครับ คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มเน้นเสียงคำสุดท้ายอย่างล้อเลียน มันเป็นไปโดยไม่ได้ตั้งใจและเป็นไปโดยธรรมชาติ เขาอยากจะย้อนกลับไปแล้วหยุดตัวเองไม่ให้ทำแบบนั้น แต่จูเลียนทำไม่ได้ เขาจึงแค่หัวเราะเบาๆ แล้วเสเปลี่ยนเรื่องด้วยการชมภาพถัดไป “ผมชอบภาพนี้นะ …เหมือนคนวาดจะเป็นคนในตระกูลเสียด้วย”
|
|
|
|
Post by Kaia ‘Rynn’ Rovenstine on Apr 27, 2019 8:19:29 GMT 7
พอได้ยินคำว่าลูกนอกสมรส ดวงตาของฉันก็เบิ่งขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติโดยไวที่สุด แท้จริงแล้ว เขาเองก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีนักกับทางบ้านเช่นเดียวกับฉัน
"อย่าคิดเช่นนั้นไปเลยนะคะจูลส์ อย่างไร คุณก็มีเกียรติแห่งแวนเดอร์วัลอยู่ในตัว"
ฉันเอ่ยให้กำลังใจเขาไปพร้อมกับรอยยิ้มพราย บางทีชายหนุ่มอาจเป็นคนในตระกูลคนแรกที่ได้ทราบเรื่องราวของแอนนา แม่ของฉันก็เป็นได้ มือเรียวยกขึ้นป้องปากอดหลุดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ในยามที่ถูกเขาเรียกขานด้วยคำว่า คุณผู้หญิง ฉันจับปลายกระโปรงแล้วย่อลงเป็นการถอนสายบัว
"เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับคำชมจากคุณค่ะ คุณผู้ชาย"
ฉันละสายตาจากจูเลียน แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองตามเขาไปยังรูปภาพที่ด้านหน้าของเราทั้งคู่
"ฉันรู้สึกว่า คนของตระกูลเรามีความสามารถด้านการวาดภาพหลายท่านเลยนะคะ เมื่อวาน ฉันก็พบกับคุณวิเวียน เธอวาดภาพอยู่ในสวนหย่อมน่ะ"
|
|
|
|
Post by julian on Apr 28, 2019 0:18:43 GMT 7
จูเลียนยิ้มอย่างถูกใจเมื่อได้รับคำพูดล้อเลียนกลับมา รินน์ดูจะไม่ได้เข้าถึงได้ยากอย่างที่คิดในตอนแรก และถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ ชายหนุ่มฟังเธอพูด เลิกคิ้ว แสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินชื่อที่อีกฝ่ายพูดถึง “วิเวียน?”
“ผมน่าจะยังไม่เคยเห็นเธอ” ชายหนุ่มยิ้ม แม้จะมีคำว่า ‘น่าจะ’ อยู่ในประโยค แต่น้ำเสียงกลับแสดงออกถึงความมั่นใจเต็มเปี่ยม “ถ้ามีโอกาสผมจะลองหาภาพวาดของเธอดู”
”สวนหย่อมคงเป็นสถานที่ที่สร้างแรงบันดาลใจได้มากกว่าที่นี่” เขาเปรย ก้าวเท้ายาวๆ ไปยังรูปภาพถัดไป
|
|
