|
|
Post by Admin on May 5, 2019 17:30:15 GMT 7
ทีม C ฝั่งใต้
คุณข้ามอุโมงค์ในส่วนที่มีน้ำเชี่ยวกรากได้สำเร็จ เดินผ่านส่วนที่เป็นคุกมาจนถึงประตูเข้าทางเชื่อม
ที่มีการลงรหัสไว้ (อีกแล้ว)
เหนือช่องใส่รหัสที่มีตัวเลข 0-9 มีถ้อยคำสลักเอาไว้
D E A T H
กรุณาใส่รหัส 6 หลักเพื่อเปิดประตู
Hints : ROT1
ระยะเวลาที่เหลือสำหรับการไขรหัส 40 นาที (17:51 - 18:31)
Name
| Sanity | Jordan
Vivian
Alexis
Peyton
| 4
4
4
4
|
|
|
|
|
Post by JORDAN on May 5, 2019 18:26:16 GMT 7
“ประตูล็อก มันต้องการรหัส ให้ตายเถอะ”
รหัส รหัสอีกแล้ว รหัสเต็มไปหมด มือใหญ่ยกขึ้นกุมขมับพลางเสยเส้นผมสีเข้มขึ้นให้พ้นจากใบหน้า ขณะที่สายตากำลังกวาดขึ้นลงตามข้อความที่ถูกสลักไว้ ร่างสูงในยามนี้มอมแมมไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำ
การฝ่าสายน้ำเชี่ยวกรากภายในอุโมงค์ไม่ใช่เรื่องง่าย
หันมองหน้าคนร่วมทางในตอนนี้แม้จะอยู่ในความมืดใต้แสงเดียวที่นำทางคือไฟ แต่พอรับรู้กันและกันได้ว่ามันไม่ค่อยจะสู้ดีนัก กลิ่นเหม็นเน่าโชยแตะจมูกชวนให้รู้สึกอยากอาเจียน แต่ตอนนี้คงต้องข่มเก็บไว้ในอก หันไปถามกับหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม
“ROT1 ผมสุดจะจนปัญญากับสิ่งพวกนี้แล้ว อะไรคือ ROT1” วิเวียน่าหยิบผ้าเช็ดหน้าสีอ่อนขึ้นมาปิดจมูก กลิ่นเหม็นอับภายในอุโมงค์เมื่อครู่ทำให้ท้องไส้ปั่นป่วนเสียจนนึกอยากสำรอกของเก่า ชายกระโปรงของหล่อนเปียกโชกจากน้ำเชี่ยวกรากที่เดินผ่านกันมา มือบีบแขนอเล็กซ์แน่นขึ้นกว่าเดิมเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ คิดถูกแล้วที่เกาะอีกฝ่ายไว้ ไม่งั้นร่างหล่อนได้ปลิวไปกับสายน้ำเน่านั่นเป็นแน่— เป็นหนทางตายที่อนาถสิ้นดี รับไม่ได้! หากไม่ติดว่ายังอยากรักษาภาพลักษณ์อ่อนหวาน สาบานได้ว่าหล่อนพร้อมกลอกตาใส่รหัสปริศนาลับบ้าบอนี่ ไมเกรนจะขึ้นอยู่ร่ำร่อ ถอดถอนลมหายใจออกแผ่วเบา ปลายนิ้วยกขึ้นคลึงขมับปวดหนึบ กระนั้นดูจากสภาพการณ์ในตอนนี้คงไม่ใช่เวลาที่หล่อนจะทำตัวอ่อนแอโดยการแสร้งเป็นลมล้มพับไป
นัยน์ตาคู่โศกเบือนมองคำว่า DEATH และ ROT1 ที่ทำให้จอร์แดนกำลังใกล้ประสาทเสียอยู่ตอนนี้
“...ฉันว่ามันคือโค้ดหรือเปล่าคะ” ริมฝีปากเม้มแน่นคล้ายไม่แน่ใจนัก ซึ่งก็จริง หล่อนเพียงแค่คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นในจอคอมพิวเตอร์ของเพื่อนที่เก่งด้านนี้มาก่อน “ลองเสิร์ชดูหน่อยไหม”
“โทรศัพท์ยังพอมีสัญญาณ ควรลองใช้มันให้เป็นประโยชน์ในเวลานี้” เด็กหนุ่มอายุน้อยรองลงจากเพย์ตันเสนอ แม้ในเวลานี้แบตเตอรี่จะเหลือไม่มากก็ตาม และไม่มีใครปฏิเสธแม้แต่หญิงสาวผู้ถือศักดิ์เป็นถึง ‘แม่เลี้ยง’ ของเขาก็ตาม
ROT1 ถูกเสิร์ชลงในช่องค้นหา ไม่ถึงนาทีก็ขึ้นข้อมูลที่เขาต้องการ
เมื่อลองใส่คำว่า DEATH ลงไป ช่อง ROT1 ก็ปรากฏตัวอักษรสัลบกันไปมา EFBUI
“ลองเปลี่ยนตัวเลขดู” เพย์ตันเสนอ เด็กหนุ่มหยุดคิดไปนิดเพราะกำลังใช้สมอง แล้วเอ่ยออกมา “562219”
[ คำตอบ : 562219 ]
|
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 18:38:34 GMT 7
รหัสผ่านถูกต้อง
Sanity ของกลุ่ม C เพิ่มเป็น 6 ทุกคน
กลุ่มของคุณเดินเข้าไปยังทางเชื่อมหมายเลข 1 มีประตู 2 บาน
ประตูแรก คือประตูที่นำคุณสู่ [ห้องเก็บของ]
และอีกประตู คือประตูที่นำคุณสู่ [ห้องโถง 3]
กรุณาโรลเพลย์เพื่อเลือกการกระทำ โปรดจำไว้ว่าหากคุณเลือกเดินออกจากห้องไปยังห้องใหม่
คนในทีมจะต้องตามไปด้วย ไม่สามารถแยกกันสำรวจได้ |
|
|
|
Post by ❥ VIVIAN on May 5, 2019 19:05:45 GMT 7
เสียงปลดล็อครหัสสร้างความโล่งใจให้พวกหล่อนยิ่งกว่าเสียงสวรรค์เสียอีก วิเวียน่าสูดลมหายใจเข้าลึกหลังลุ้นเสียจนเหงื่อซึมขณะอเล็กซ์กดรหัสผ่าน ก้อนเนื้อในอกเต้นรัวเร็วกังวลไปมากมายว่าหากไขรหัสผิดขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เรียกให้ความเครียดตึงแผ่ซ่านออกมาจากตัวพวกเขาทั้งสี่ บางทีหล่อนอาจจะคิดผิด พวกเราอาจจะคิดผิดที่เลือกเข้ามาในนี้ ที่เลือกก้าวเข้าสู่เส้นทางนี้ตั้งแต่แรก
“ไปทางไหนดี” เสียงเพย์ตันดังขึ้นเมื่อทั้งหมดเดินมาหยุดยืนตรงหน้าทางแยก ประตูซ้าย หรือ ประตูขวา “หรือเราควรแยกกันไป”
วิเวียน่าเป็นคนแรกที่ส่ายหน้า “อย่าเลยค่ะ” บอกตามตรงว่าหล่อนไม่พร้อมเสี่ยง หากเจอรหัสอย่างเมื่อกี้อีก—สี่หัวย่อมดีกว่าสองหัว “ฉันว่าเราไปด้วยกันทั้งหมดดีกว่า”
แถวถูกรั้งท้ายด้วยสองหนุ่มต่างวัย คนอาวุโสกว่าเหลือบมองเด็กหนุ่มเดินข้างกันจับจ้องเจ้าของร่างบางตรงหน้าไม่วางตา ท่าทีคล้ายพร้อมจะปกป้องตลอดเวลานั่นทำให้มุมปากแอบลอบยิ้ม บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่เขาควรสู่รู้ วกสายตากลับมาเมื่อเสียงของเด็กหนุ่มอีกคนถามขึ้น ทางเดินถูกแยกออกเป็นสองแห่ง ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าปลายทางมันจะไปจบที่จุดไหน
… อ๋อ เขารู้นี่ แผนที่ถูกกางออก ส่งมือถือให้เล็กซิสที่อยู่ข้างกันช่วงถือส่องไฟให้
“ดูจากทางแล้ว… ประตูนี้เป็นห้องเก็บของ ส่วนอีกประตูมันจะพาพวกเราไปห้องโถง 3”
“ใช่ที่ไหน”
เด็กตัวสูงโย่งแย้ง ยัดโทรศัพท์กลับเข้ามือเขาตามเดิม ก่อนจับหมุนแผนที่ให้พลิกกลับ “ประตูนี้คือห้องเก็บของส่วนประตูนั้นคือห้องโถง 3 ต่างหาก”
เออวะ
บางทีอเล็กซิสก็รำคาญความบอบบางนั่น แต่ในความรู้สึกลึกๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเป็นห่วง-- แต่ในสภาวะแบบนี้ทุกคนดูน่าห่วงกันหมด แม้กระทั่งเพย์ตันที่มึนงงเส้นทางหรือจอร์แดนที่ดูจะสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ตาม รอจนกระทั่งวิเวียนน่าตัดสินใจเลือก “งั้นไปห้องเก็บของก่อน ค่อยไปห้องโถงสาม เพราะเราจะไม่ย้อนกลับมาที่นี่อีก”
[ไปห้องเก็บของ] |
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 22:04:07 GMT 7
ระดับน้ำเพิ่มขึ้น 1 ฟุต (ปัจจุบัน : 4 ฟีต)
Sanity ทุกคนในกลุ่มลดลงตามระดับน้ำ เหลือคนละ 5 แต้ม
คุณเดินเข้ามาสำรวจห้องเก็บของ และได้รับ [ฟิวส์]
สามารถเริ่มต้นสำรวจ โถง 3 ได้ทันที ด้วยการเลือกคำสั่ง
[ไขเข้าห้องเอกสาร]
[สำรวจบันไดหมายเลข 3]
[เข้าไปไขปริศนาเพื่อเก็บฟิวส์ในห้องเก็บศพ]
|
|
|
|
Post by Payton on May 5, 2019 22:45:59 GMT 7
นาฬิกาบอกเวลาหุ่มทุ่มตรง ใกล้เที่ยงคืนเข้าไปทุกขณะ รวมไปถึงระดับน้ำที่สูงขึ้นท่วมเอวของจอร์แดน ถึงชีวิตจะมีผจญภัยบ้างแต่ก็ไม่เคยตกระกำลำบากอะไรมากขนาดถึงต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงเป็ยเสี่ยงตายแบบนี้ อนุมานจากระดับเพิ่มสูงเป็นไปได้ว่าฝนฟ้าพายุขนาดนอกยังคงไม่จบลงง่ายๆ “ที่นี่ดูวกวนซับซ้อนไปหมด” ประโยคที่ดูเหมือนจะคุยกับตัวเองมากกว่าโดนขานรับด้วยเสียงในลำคอของอเล็กซิส เด็กหนุ่มในเวลานี้ค่อนข้างกระวนกระวายใจเอาการ มือข้างนึงกำแขนหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มเอาไว้แน่น กลัวว่าเพียงกระแสน้ำที่พัดแรงหน่อยเดียวจะทำให้หล่อนหายไป นั่นยังไม่รวมใบหน้าซีดจัดเหมือนคนจะตายตลอดเวลาของวิเวียน่า
“ฟิวส์อันนี้น่าจะต้องใช้ เก็บไว้ก่อน” มือใหญ่อีกข้างยัดมันใส่กระเป่ากางเกง พลางเอ่ยถามคนอายุมากกว่าว่าควรไปไหนต่อ
“ที่นี่คงไม่มีอะไรให้สนใจอีก ไปห้องโถงสามกัน” กลุ่มทั้งสี่ 4 ถอยออกจากห้องเก็บของ ไปยังห้องโถงสามที่ถูกกั้นด้วยประตู แรงน้ำเอื่อยเฉื่อยสร้างความกดดันให้ไม่มาก็น้อย
ไม่น่าเชื่อว่าจุดจบสุดท้ายของจิตรกรเอกอย่างวิสเปอร์เธียร์อาจเป็นการจมน้ำตาย
วิเวียน่าหอบหายใจเหนื่อยด้วยแรงดันจากระดับน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นมาถึงอกจนอีกนิดก็คงท่วมปอด ร่างกายสั่นเทา ริมฝีปากขาวซีด สุขภาพของหล่อนไม่พร้อมสำหรับเหตุการณ์นี้เลยจริงๆ แขนที่ถูกอเล็กซ์บีบจับไว้แน่นไม่อาจทำให้รู้สึกเจ็บได้เท่าความรู้สึกกลัวตายในยามนี้ แว่วเสียงจอร์แดนวิเคราะห์สถานการณ์เคร่งเครียด สามหนุ่มแลกเปลี่ยนความคิดกันไปมาด้วยระยะเวลากระชั้นชิด
“...”
ด้วยเพราะไม่อยากเปลืองอากาศที่ใช้หายใจไปให้การอ้าปากออกเสียง หล่อนจึงทำเพียงพยักหน้ารับเงียบๆ เห็นดีเห็นงามกับความคิดใดก็ได้ที่ทำให้พวกเราหลุดออกไปจากที่นี่ได้เสียที
เขาเกลียดที่สุดเวลาต้องเดินทางไปไหนในหน้าฝน เวลาที่รองเท้าเปียกแฉะชุ่มไปด้วยน้ำ แต่ตอนนี้มันแย่ยิ่งกว่า… เพราะมันเปียกมาถึงเอวแล้วน่ะสิ เพย์ตันอยากจะรีบออกไปจากที่นี่แต่ดูเหมือนการถอยหลังกลับนั้นจะเป็นไปไม่ได้ มีแต่ต้องเดินหน้าเท่านั้น
“ผมว่าไปห้องเอกสารไหม เผื่อจะเจออะไรที่นั่น”
“จะดีเหรอพี่” เสียงของอเล็กซ์แทรกมา
“ดีสิ ไปเถอะ”
[ไขเข้าห้องเอกสาร]
|
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 23:21:28 GMT 7
ประตูห้องเอกสารถูกเข้ารหัสไว้
BOND
NOPE
กรุณากรอกรหัสตัวเลขจำนวน 5 หลัก 0-9
ระยะเวลาในการไขปริศนา 30 นาที (11:33 - 12:03)
|
|
|
|
Post by 𝑨𝒍𝒆𝒙𝒊𝒔 on May 5, 2019 23:43:34 GMT 7
ยังไม่ทันไขเข้าประตู รหัสก็พุ่งแทรกหน้าเข้ามาอีกอัน สิ่งที่เห็นเรียกให้ขมับหล่อนปวดตุบจนแทบระเบิด จะตายอยู่แล้วยังต้องมาใช้สมองอีกงั้นหรือ?! วิเวียน่าอยากจะกรีดร้อง แต่มันจะเป็นการเปลืองพลังงานมากเกินไป
“...ให้นับเลขหรือไงกัน”
เสียงหวานอ่อนแรงกล่าวแผ่วเบายิ่งกว่ากระซิบ หางเสียงคะขาขาดหายไปเมื่อเวลานี้ไม่มีอารมณ์ทำตัวเป็นสุภาพสตรีให้ใครเห็นทั้งนั้น
อเล็กซิสยืนมองแป้นตัวเลขนานนับนาทีโดยไม่พูดอะไร ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังนวดขมับท่ามกลางสายน้ำหลากที่เพิ่มขึ้นสูง นัยน์ตาสีอ่อนกวาดทวนซ้ำประโยคอีกหลายๆ ครั้ง ราวกับว่ายิ่งมองนานเท่าไหร่ เขาจะยิ่งเข้าใจมันมากขึ้นกว่าเดิม
แต่เปล่าเลย มันมีแต่ทำให้สับสนงุนงงในเวลาที่น่าอึดอัดอย่างนี้
“มันจะเป็นอะไรได้อีก?” เขาถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ ต่างจากจอร์แดนเลิกคิ้วสูงกับประโยคอ่อนแรงของวิเวียน “นับเลข น่าสนนะ… นับจากตัวอักษรนึงไปอีกอักษรนึงคิดเห็นว่าไงละ?” “ก็ดี”
รหัสอีกแล้ว…
เพย์ตันอยากจะยืนเกาหัวที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วของเขาให้มันยุ่งเข้าไปอีก สมองซีกขวาของเขาทำงานได้ดีมาก แน่นอนว่าสมองซีกซ้ายในด้านตรรกะต่างๆ มันค่อนข้างแย่ “ผมว่าผมคิดไม่ออกแล้วพี่” คิ้วหนาแทบจะมัวนมาติดกัน
จอร์แดนลอบขำในใจ ท่าทีเหนื่อยอ่อนของทุกคนโดยเฉพาะเพย์ตันที่เหมือนจะหลับได้ทุกวินาที “งั้นก็ลองนับระยะห่างของตัวอักษรแล้วกัน มันน่าจะได้เลขครบห้าตัวพอดี”
[ คำตอบ : 12021 ] |
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 23:54:28 GMT 7
รหัสผ่านถูกต้อง
คุณเข้ามาในห้องเอกสาร ระดับน้ำที่เคยนิ่งสงบดูเหมือนจะเริ่มเพิ่มระดับขึ้นอีกแล้ว
[สำรวจตัวเลขบนผนัง]
[เก็บฟิวส์ที่สุดมุมห้อง]
[ไขปริศนาประตูห้องทำงาน] |
|
|
|
Post by ❥ VIVIAN on May 6, 2019 0:03:22 GMT 7
น้ำเริ่มไต่ระดับเพิ่มขึ้นอีกจนหล่อนหอบหายใจแรงกว่าเดิม พวกหล่อนตัดสินใจแยกกันไปคนละมุมห้องเพื่อความรวดเร็ว มือบางปล่อยแขนอเล็กซ์เปลี่ยนไปจับจอร์แดนให้อีกฝ่ายช่วยพาหล่อนไป [ไขปริศนาประตูห้องทำงาน]
|
|
|
|
Post by 𝑨𝒍𝒆𝒙𝒊𝒔 on May 6, 2019 0:04:33 GMT 7
เป็นครั้งแรกที่ต้องผละออกจากกัน เล็กก้มเก็บฟิวส์อีกชิ้นใส่กระเป๋าไปรวมไว้กับฟิวส์อันก่อนหน้าที่เขาเก็บมา [เก็บฟิวส์ที่สุดมุมห้อง]
|
|
|
|
Post by Payton on May 6, 2019 0:04:43 GMT 7
หลังจากผ่านประตูมาได้ สิ่งที่สะดุดตาเพย์ตันคืออะไรบางอย่างบนผนังนั่น เด็กหนุ่มลุยน้ำเข้าไปใกล้เพื่อให้เห็นชัดขึ้น “ผมว่าตรงนี้มันมีอะไรนะพี่” เขาพูดขึ้นโดยไม่ละสายตาออกจากสิ่งที่กำลังสนใจ [สำรวจตัวเลขบนผนัง] |
|
|
|
Post by Admin on May 6, 2019 0:16:54 GMT 7
ปริศนาบนบานประตู
ชายสวมชุดสีเทาจะโกหกทุกวันจันทร์, อังคาร และพุธ ส่วนวันอื่นๆเขาจะพูดความจริง ชายสวมหมวกสีแดงจะโกหกทุกวันพฤหัสบดี, วันศุกร์ และวันเสาร์ ส่วนวันอื่นๆเขาจะพูดความจริง ชายสวมชุดสีเทาเจอกับชายสวมหมวกสีแดง พวกเขายืนคุยกันอยู่ซักพัก ชายสวมชุดสีเทาก็พูดขึ้นมาว่า "รู้อะไรไหม เมื่อวานฉันพูดโกหก" ชายสวมหมวกสีแดงหัวเราะ เขาเอ่ยตอบว่า "เออ ฉันก็เหมือนกัน" คำถามคือ "วันที่พวกเขายืนคุยกันอยู่นั้นคือวันอะไร และ 'เมื่อวาน' ที่พวกเขากำลังพูดถึงคือวันอะไร?"
ระยะเวลาในการหาคำตอบเพื่อเพิ่ม Sanity 40 นาที (12:16 - 12:56)
คุณได้รับ [ฟิวส์]
และตัวเลขบนผนังคือ 0100 00010010
|
|
|
|
Post by JORDAN on May 6, 2019 8:58:33 GMT 7
บางครั้งเขาก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีในช่วงเวลาชีวิตแบบนี้ ให้ตายเถอะ จอร์แดนนึกอยากจะคว้าคนคิดปริศนามาถามว่าต้องมีอารมณ์สุนทรีย์แค่ไหนถึงได้ประดับปริศนาไว้ทุกบานประตูที่เข้าออกขนาดนี้
"อันนี้ผมรู้"
"ฉันก็รู้คำตอบ" มันเกือบจะเป็นเวลาเดียวกันที่เขาและวิเวียน่าพูดขึ้นมา เสียงหัวเราะในลำคอขับขาน ลมหายใจถูกทอดถอนยาว แสงไฟสาดมาทับจากเบื้องหลังบอกให้รู้ว่าทั้งเพย์ตันและอเล็กซิสได้มาถึงแล้ว
"อีกแล้วเหรอ" คำถามนั้นเป็นของคนอายุน้อยสุด ด้วยความสัจจริง หากหลุดพ้นจากสถานที่นี้ไปได้ เขาจะมอบเตียงทั้งหลังให้เพย์ตันได้หลับนอน
"นึกว่าจะยากกว่านี้เสียอีก" คราวนี้เป็นอเล็กซิสที่กล่าวออกมา จอร์แดนนึกคิดว่าเด็กนี่มันเป็นนายแบบที่ไหนหรือเปล่า ทำไมถึงได้เปลี่ยนทางใต้ดินเน่าๆ นี่ให้เป็นรันเวย์ได้ทุกครั้งที่ก้าวเดิน หัวคิ้วเลิกสูงกับความคิดสะระตะของตัวเอง ปัดมันทิ้งพร้อมขมวดปมว่าจริงๆ แล้วไม่ว่าใครในแวนเดอวัลก็หน้าตาดีกันทั้งนั้น
สายเลือดนี่มันแรงซะจริงๆ
"ถ้ารู้คำตอบก็ตอบเลย"
...
"เดี๋ยวพี่ พวกพี่รู้อะไรกัน" คงมีแต่เพย์ตันเท่านั้นละที่ไม่รู้อะไรเลยเหมือนเคย
[วันนี้พฤหัสบดี เมื่อวานพุธ]
|
|
|
|
Post by Admin on May 7, 2019 11:01:52 GMT 7
ภายในห้องทำงานที่น้ำท่วมสูง กองเอกสารและตู้เก็บเอกสารต่างลอยเคว้ง คุณลุยฝ่าน้ำเข้าไปจนถึงด้านใน และได้รับ
[เอกสารหนึ่งฉบับเกี่ยวกับ 'เทียร่า']
[เอกสารหนึ่งฉบับเกี่ยวกับ 'หญิงสาว' คนหนึ่ง]
โรลเพลย์เพื่อสำรวจต่อได้ทันที
[สำรวจบันไดหมายเลข 3]
[สำรวจห้องเก็บศพ]
การสำรวจในห้องเก็บศพจะพาคุณเข้าสู่สถานการณ์สุ่มเสี่ยง รวมถึงมีการไขปริศนาที่ถ้าหากตอบผิด อาจมีโอกาสทำให้ Sanity ของคุณลดลงเป็น x2 เท่า
กรุณาตัดสินใจอย่างชาญฉลาด |
|
|
|
Post by 𝑨𝒍𝒆𝒙𝒊𝒔 on May 7, 2019 13:10:44 GMT 7
วิเวียน่าแทบไม่เหลืออารมณ์จะอ่านเอกสารห่าเหวอะไรในตอนนี้
เทียร่าหรือ? เด็กผู้หญิงหรือ?
ช่างหัวมันซี! พวกหล่อนจะจมน้ำตายกันอยู่แล้วไม่เห็นรึ! นัยน์ตาคู่โศกเบนเมินกระดาษห่อหุ้มพลาสติกในมือจอร์แดน น้ำท่วมห้อง ท่วมตัวจนปลายเท้าไม่ติดพื้นอีกต่อไป หอบลมหายใจเข้าลึกเมื่อปอดไม่อาจขยายได้เต็มที่ด้วยแรงดันน้ำที่อัดแน่นรอบกาย
วงแขนเล็กโอบรอบลำคออเล็กซิสทางด้านหลัง อย่างน้อยความสูงของอีกฝ่ายก็ช่วยดันตัวหล่อนลอยขึ้นเหนือน้ำได้โดยไม่เปลืองแรงอันน้อยนิดที่ใกล้หมดลงเต็มที “…”
สถานการณ์ในเวลานี้เข้าขั้นวิกฤติ ระดับน้ำขึ้นสูงถึงปลายคางทำให้การเคลื่อนไหวของทุกคนลำบาก ทั้งเขา เพย์ตันและจอร์แดนต้องไต่เกาะไปตามผนัง ลอยคออยู่เหนือน้ำ
ส่วนวิเวียนใช้เขาต่างราวเกาะไหล่กว้างให้ใบหน้าเล็กโผล่พ้นน้ำอีกทอด เสียงน้ำหลากยังคงไหลต่อเนื่องเร่งให้ทุกคนรีบทำเวลา ก่อนจะกลายเป็นศพในห้องใต้ดินกันทั้งหมู่คณะ
“ซ้ายหรือขวา” ใครสักคนตะโกนขึ้นมาจากหัวแถวน่าจะเป็นจอร์แดน ตอบรับลูกคู่ด้วยเพย์ตันที่แม้ในเวลานี้ใบหน้าจะเคร่งเครียดแต่ก็ยังมีใจเล่นมุกตลกออกมา “ขวาสิ เขาบอกว่าขวาร้าย ซ้ายดี”
แน่นอนว่าเรียกเสียงหัวเราะครืนได้จากอเล็กซิส วงแขนแกร่งโอบรัดรอบเอวบางแน่น นึกอยากจะปลอบขวัญว่าให้อดทนอีกหน่อย แต่ก็เก็บงำเงียบ
พร้อมเบี่ยงตัวไปทางขวา
[สำรวจห้องเก็บศพ]
|
|
|
|
Post by Admin on May 7, 2019 20:06:19 GMT 7
ห้องเก็บศพประกอบด้วยช่องจำนวน 14 ช่อง หนึ่งในช่องเหล่านี้มี [ฟิวส์] ที่คุณต้องการ หากคุณไขปริศนานี้ถูก จำนวนตัวเลขที่ถูกต้องคือช่องที่มี [ฟิวส์]
หากตอบถูกคุณจะได้รับฟิวส์ และเพิ่ม Sanity ของทุกคนในคอมมู |
|
|
|
Post by Payton on May 7, 2019 23:35:16 GMT 7
เพย์ตันก้าวตามทุกคนเข้ามาในห้องที่บรรยากาศชวนให้เขารู้สึกขนลุกอย่างประหลาด อเล็กซิสและวิเวียน่าอยู่ด้านหน้าเขา มือที่ไต่เกาะผนังมาเริ่มจะล้าบ้างแล้วแต่ก็พยายามเคลื่อนตัวเองไปหาจอร์แดนที่กำลังมองตัวเลขปริศนาที่เขียนอยู่บนสัญลักษณ์รูปดาวหกแฉก
ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาทั้งนั้นขณะที่สายตาทั้งสี่คู่มองชุดตัวเลข มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังแทรกความเงียบงันเป็นจังหวะ “ตัวเลขอีกแล้ว เราต้องเจอตัวเลขไปอีกถึงเมื่อไหร่” จะเป็นใครได้อีกที่บ่นนอกจากเขา “ลองคิดดีๆ เผื่อจะเห็นอะไรบ้าง” จอร์แดนพูดขึ้นมาขณะที่พยายามหาคำตอบของชุดตัวเลขปริศนานั้น
เพย์ตันมองทุกอย่างเป็นรูปภาพ และเขาเชื่อว่าทุกเส้น ทุกสี ทุกรูปร่างในภาพทุกภาพมักมีความสัมพันธ์ต่อกันเสมอ ไม่ต่างอะไรกับตัวเลขพวกนี้ “พี่ลองมองแบบนี้สิ” เขาปล่อยมือข้างหนึ่งออกจากกำแพงแล้วลองใช้นิ้วลากไปตามรูปดาวหกเหลี่ยมนั้นอย่างใช้ความคิด “ถ้ามองแบบนี้ เลขทุกตัวมันต้องมีความสัมพันธ์ร่วมกัน…” เด็กหนุ่มหยุดมือไว้ที่จุดศูนย์กลางของรูปคิ้วขมวดจนแทบมารวมกัน “มันน่าจะเป็น 3” เขาพูดด้วยแววตาเป็นประกาย “ถ้าตรงนี้… สัมพันธ์กับแฉกของดาวด้านนี้ ส่วนฝั่งนี้สัมพันธ์กับด้านล่าง” เขาเว้นจังหวะครู่หนึ่งอย่างใช้ความคิด “ดังนั้นตรงนี้ต้องเป็น… 14 ผมลองนะ” และเป็นอีกครั้งที่เพย์ตันไม่ได้รอคำตอบจากญาติๆ ตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยล้ามากแล้ว โดยเฉพาะวิเวียน่า[ตอบ 14]
|
|
|
|
Post by Admin on May 7, 2019 23:45:43 GMT 7
ช่องเก็บศพช่อง 14 ถูกเปิดออกด้วยฝีมือคุณ
นอกจากในนั้นจะบรรจุ [ฟิวส์] ที่คุณกำลังมองหา
มันยังมี “ศพ” ของบุคคลไม่ทราบชื่อลอยออกมาด้วย
โรลเพลย์เพื่อ
[สำรวจบันไดหมายเลข 3]
หรือ [กลับไปยังห้องฟิวส์] |
|
|
|
Post by 𝑨𝒍𝒆𝒙𝒊𝒔 on May 8, 2019 11:22:45 GMT 7
เป็นครั้งแรกที่เหล่ามนุษย์ผู้ชายทั้งสามได้เรียนรู้ที่จะเสียขวัญ แม้จะทำใจมาก่อนหน้าก่อนจะย่างเท้าเข้าสู่ห้องเก็บศพก็ตาม ไม่ต้องถามถึงวิเวียน่าที่สามารถเห็นได้ชัดว่าใบหน้าของอีกคนซีดเผือดจวนเจียนจะลมจับ พะอืดพะอมในลำคอ กดข่มความกลัวพุ่งสูง คว้าเอาฟิวส์มาเก็บไว้ ปล่อยให้ร่างไร้วิญญาณลอยละล่องไปตามสายน้ำพัดพาไป
"เราควรรีบออกจากห้องนี้"
ไม่ต้องรอให้ใครตอบตกลงหรือเห็นค้าน หัวขบวนที่ยามนี้มีอเล็กซิสเป็นผู้เดินนำ จอร์แดนรั้งท้ายและ เพย์ตั้นคอยช่วยประคองวิเวียนก็ทยอยกลับไปยังห้องฟิวส์
[กลับไปยังห้องฟิวส์]
|
|
