|
|
Post by Admin on May 4, 2019 18:15:09 GMT 7
ชั้นใต้ดินหลังบานประตูกล
เบื้องหลังบานประตูที่ถูกเข้ารหัส คือทางลงชั้นใต้ดินมืดทึบ
บันไดทอดยาวลงไปในความมืดเบื้องล่าง ไม่อาจรู้ได้ว่ามีสิ่งใดรออยู่
คุณได้ยินเสียงน้ำหลากดังเข้าหู ไม่แน่ใจนักว่าเป็นเสียงจากข้างนอกหรือข้างใต้นั้นกันแน่
แต่เมื่อบานประตูถูกปิดลง คุณได้ยินเสียงลงสลักดังมาจากบานประตู
เมื่อพยายามจะดันประตูให้เปิดออก กลับพบว่าไม่สามารถเปิดออกได้อีกแล้ว...
คุณเดินลงไป ยิ่งลงไปลึกเท่าไหร่
ยิ่งได้ยินเสียงน้ำหลากดังชัดขึ้นเท่านั้น จนเมื่อคุณเดินถึงพื้นด้านล่าง คุณก็พบว่าบนพื้นมีมวลน้ำปริมาณหนึ่งขังท่วมสูงราวๆ 2 ฟุต (60CM)
ที่มาของมวลน้ำนี้ดูเหมือนจะเป็นท่อน้ำจากด้านบนเพดานที่แตกออก ไม่ว่ามันจะแตกด้วยเหตุผลอะไร ดูเหมือนว่าคุณจะต้องรีบหาทางออกจากห้องใต้ดินนี้โดยเร็ว
สิ่งที่ต้องทำและสิ่งที่ควรรู้
1. บานประตูกลที่คุณเพิ่งเดินผ่านเข้ามา สามารถเปิดได้จากข้างใน แต่จำเป็นต้องใช้ไฟฟ้า
เพื่อสับสวิตช์ด้านข้างประตูลง
2. น้ำในห้องใต้ดินจะท่วมสูง 1 ฟุต ทุกๆ 1 ชั่วโมง ระยะเวลา 1 ชั่วโมงนับได้จากจำนวน
เมนชั่นของทุกคนในคอมมูรวมกัน
|
5 เมนชั่น = 1 ชั่วโมง
3. จากแผนที่ ห้องที่มีแม่กุญแจสีเหลืองจะเปิดออกได้จำเป็นต้องไขปริศนา หากตอบผิด
จะเป็นการเพิ่มจำนวนเมนชั่น เสี่ยงที่น้ำจะท่วมสูงขึ้น
3. เมื่อลงไปยังชั้นใต้ดิน ตัวละครทุกตัวจะมีค่าสุขภาพจิต (Sanity) เริ่มต้นที่ 6 เต็ม 10
|
ทุกครั้งที่กลุ่มของคุณตอบคำถามหรือไขปริศนาผิด
ค่าสุขภาพจิตของคนในกลุ่มจะลดลงครั้งละ 1 แต้ม
ทุกครั้งที่น้ำเพิ่มขึ้น 1 ฟุต ค่าสุขภาพจิตของทุกคนในคอมมูจะลดลงพร้อมกันคนละ 1 แต้ม
ทุกครั้งที่ตัวละครของคุณจะต้องเข้าไปในพื้นที่เสี่ยงอันตราย (สต๊าฟจะแจ้งทุกครั้งก่อนจะให้ทางเลือก)
ตัวละครตัวนั้น (เพียงตัวเดียว) จะต้องเสี่ยงเสียค่าสุขภาพระหว่าง 0 - 2 แต้ม สุ่มโดยการทอยลูกเต๋า
เมื่อค่าสุขภาพจิตลดลงจนเหลือ = 0 ตัวละครของคุณจะตายทันที
ให้ทุกคนโรลเพลย์แล้วเลือกการกระทำต่อไปนี้ (คนที่เลือกช้อยส์เดียวกันจะถูกจับรวมเป็นกลุ่มเดียวกัน บังคับให้ทุกคนในกลุ่มโรลเพลย์เวียนกัน)
[กลุ่ม A ตรงไปสำรวจที่ชั้นใต้ดินฝั่งตะวันออก]
[กลุ่ม B ตรงไปสำรวจที่ชั้นใต้ดินฝั่งตะวันตก]
[กลุ่ม C ไปพร้อมกลุ่ม A แต่แยกไปสำรวจที่ชั้นใต้ดินฝั่งใต้]
* จำนวนเมนชั่นภายในห้องนี้จะไม่ถูกนำไปวัดระดับน้ำขึ้น *
|
|
|
|
Post by Payton on May 5, 2019 16:44:49 GMT 7
เพย์ตันมองกลุ่มคนที่ลงมาพร้อมกัน เด็กหนุ่มเดินไปสมทบกับจอแดนก่อนจะหันหน้าไปหาวิเวียน
”พี่ๆ ไปกับผมไหม ไปทางทิศใต้กัน”
”อเล็กซ์มาด้วยกันเลยไหม”
[เพย์ตัน วิเวียน จอแดน อเล็กซ์ กลุ่ม C]
|
|
|
|
Post by Kaia ‘Rynn’ Rovenstine on May 5, 2019 17:01:49 GMT 7
ทุกคนเริ่มแบ่งกลุ่มกันแล้ว แม้จะวุ่นวายไปสักหน่อย แต่ในที่สุดผลก็ออกมาว่า ฉันได้อยู่กลุ่ม B กับคุณอนาสตาเซีย คุณเวสท์ และพี่โจลีนน์
ฉันและสมาชิกกลุ่ม B คนอื่นๆแยกจากญาติคนอื่นที่เหลือออกไปเพื่อ
[ตรงไปสำรวจที่อุโมงค์ฝั่งตะวันตก]
|
|
|
|
Post by julian on May 5, 2019 17:21:30 GMT 7
“…ก็เหลือแต่พวกเรากันแล้วนะครับ” จูเลียนหัวเราะอย่างจนใจ มองคนที่หลงเหลืออยู่ตรงนั้น
จากแผนผังเหมือนจะจำได้ลางๆ ว่าจะต้องผ่านคุก เขายิ้มแห้งแล้งให้สมาชิกในกลุ่ม “ถ้างั้นก็ไปกันเถอะครับ”
[จูเลียน คาอิน ดาเนียล และคาเรน] เลือก A สำรวจชั้นใต้ดินฝั่งตะวันออก
|
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 17:45:05 GMT 7
“…ก็เหลือแต่พวกเรากันแล้วนะครับ” จูเลียนยิ้มอย่างจนใจ มองคนที่หลงเหลืออยู่ตรงนั้น
จากแผนผังเหมือนจะจำได้ลางๆ ว่าจะต้องผ่านคุก แถมแถวที่จะไปสำรวจนั้นยังมีห้องเก็บศพอยู่อีกด้วย… เขายิ้มแห้งแล้งให้สมาชิกในกลุ่ม “ถ้างั้นก็ไปกันเถอะครับ”
[จูเลียน คาอิน ดาเนียล และคาเรน] เลือก A สำรวจชั้นใต้ดินฝั่งตะวันออก |
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 17:45:44 GMT 7
ทุกคนเริ่มแบ่งกลุ่มกันแล้ว แม้จะวุ่นวายไปสักหน่อย แต่ในที่สุดผลก็ออกมาว่า ฉันได้อยู่กลุ่ม B กับคุณอนาสตาเซีย คุณเวสท์ และพี่โจลีนน์ ฉันและสมาชิกกลุ่ม B คนอื่นๆแยกจากญาติคนอื่นที่เหลือออกไปเพื่อ [ตรงไปสำรวจที่อุโมงค์ฝั่งตะวันตก] |
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2019 17:46:21 GMT 7
เพย์ตันมองกลุ่มคนที่ลงมาพร้อมกัน เด็กหนุ่มเดินไปสมทบกับจอแดนก่อนจะหันหน้าไปหาวิเวียน ”พี่ๆ ไปกับผมไหม ไปทางทิศใต้กัน” ”อเล็กซ์มาด้วยกันเลยไหม” [เพย์ตัน วิเวียน จอแดน อเล็กซ์ กลุ่ม C] |
|
|
|
Post by Admin on May 8, 2019 13:42:44 GMT 7
ระดับน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้คุณต้องรีบซ่อมไฟโดยเร็วไว แม้ไม่แน่ใจนักว่าทุกคนจะตายเพราะน้ำท่วมหรือกระแสไฟฟ้าแรงสูงก่อนกัน แต่ในที่สุดคุณก็ผ่านมันไปได้อย่างทุลักทุเลเต็มกลืน มือต่อมือช่วยกันจับเพื่อพาทุกคนกลับมายังหลังบานประตูกล ใครสักคนสับสวิตช์หลังบานประตูเพื่อเปิดมันออก พอดีกับที่เสียงน้ำหลากด้านล่างหายเงียบไป
คุณกลับขึ้นมาด้วยสภาพตัวเปียกโชก กับความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่เต็มอก ความอยากรู้อยากเห็นกำลังครอบงำคุณจนคุณไม่อาจเสียเวลากลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง (หรือหากพวกคุณบางคนรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะเดินต่ออีกสักก้าว ก็แนะนำว่าควรกลับไปนอนสักตื่นเผื่อว่าตื่นมาแล้วพบว่าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน)
กรุณาโรลเพลย์เพื่อ
[อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ 'เทียร่า']
[อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ 'ผู้หญิง']
[ไปยังบ่อน้ำพร้อมรอก]
[รวบรวมตัวเลขบนผนังเพื่อถอดรหัสต่อ]
สามารถกลับไปยัง ห้องสมุดใหญ่ แล้วโรลเพลย์แบบแยกกันไปได้ตามสะดวกเลยครับ ไม่ต้องจับกลุ่ม
|
|
|
|
Post by JORDAN on May 8, 2019 20:21:11 GMT 7
บางทีจอร์แดนก็รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งหลุดพ้นออกจากนรกขุมนึง จิตวิญญาณถูกเติมเต็มอีกครั้ง เช่นเดียวกับลมหายใจสูดเข้ามากกว่าครึ่งปอด
ชีวิตที่ถูกเกี่ยวกับความเป็นและความตาย ปริศนาครั้งสำคัญที่แสนยิ่งใหญ่ถูกซุกซ่อนไว้ในคฤหาสน์หลังเก่าแก่เกือบนับร้อยปี
กาลเวลาผ่านพ้นไป แต่ความจริงยังคงอยู่ เช่นเดียวกับหลักฐานข้อมูลทั้งหมดที่อยู่ในมือพวกเขาเหล่าทายาทแวนเดอวัลทั้งหมดที่ยืนอยู่ตรงนี้
สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำไม่ใช่การถอดรองเท้าท่วมน้ำเทออก หรือการทิ้งร่างทั้งร่างลงเอนนอนเหยียดยาวบนโซฟาผ้ากำมะหยี่เพื่อเติมพลัง
แต่เป็นการหยิบสิ่งที่วิเวียน่าหยิบฉวยมาได้ระหว่างผจญกันให้ห้องใต้ดิน
กระดาษบางส่วนเปียกน้ำแต่ยังพออ่านได้ จอร์แดนเหลือบมองคนอื่นๆ แว่บนึง กระแอมเสียงเรียกแหบแห้งให้เข้าที่แล้วเริ่มอ่านมัน
[อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ 'เทียร่า']
|
|
|
|
Post by Admin on May 8, 2019 22:13:08 GMT 7
ข้อมูลของเทียร่าที่ปรากฏบนเอกสาร มีเศษกระดาษเก่าๆ ที่พอจะมองออกว่าตัดมาจากหนังสือพิมพ์ฉบับหลายร้อยปีที่ผ่านมา เคลือบเก็บด้วยฟิล์มใส ทำให้เนื้อกระดาษยังคงสภาพไม่เปื่อยยุ่ยผุพังตามกาลเวลา
|
|
|
|
Post by julian on May 8, 2019 22:24:25 GMT 7
หลังจากที่ได้ออกมาจากชั้นใต้ดินที่เต็มไปด้วยน้ำท่วมขังนั้น จูเลียนคิดว่าตัวเองคงจะขยาดทะเลไปอีกสักระยะ และแม้แต่คำว่า ‘ทริสทาน’ ก็ไม่สามารถทำให้สัตวแพทย์หนุ่มเปลี่ยนใจได้
แต่แม้จะอยู่ในสภาพที่สกปรกและเปียกซ่ก แต่ชายหนุ่มกลับสงสัยมากกว่าว่าเอกสารที่สมาชิกบ้านแวนเดอร์วัลอีกกลุ่มถืออยู่คืออะไร เขานิ่งฟังจนจอร์แดนอ่านเอกสารฉบับแรกจบก่อนจะถามขึ้น “แล้วเอกสารอีกฉบับนั่นล่ะครับ?”
…เป็นการเรียกร้องแบบอ้อมๆ ให้ใครสักคน [อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ ‘ผู้หญิง’] ต่อ เพื่อสนองความอยากรู้อยากเห็นของเขาเอง
|
|
|
|
Post by Admin on May 9, 2019 23:26:49 GMT 7
คุณพลิกเอกสารอีกฉบับ เกี่ยวกับ “หญิงสาว” คนหนึ่ง
มันเป็นเอกสารประวัติของหญิงสาวคนหนึ่ง หน้ากระดาษสีเหลืองกรอบเปื่อยยุ่ยตามกาลเวลา ทำให้คุณมองเห็นไม่ชัดเจนว่าข้อมูลส่วนอื่นๆ คืออะไร สิ่งที่คุณเห็น และพอจะอ่านออกได้จากลายมือหวัดๆ ที่ปรากฏบนกระดาษ คือชื่อของเธอ ‘Zulema’ รูปถ่ายของเธอติดอยู่มุมขวาบน ใบหน้าซูบ เนื้อตัวผอมบักโกรก ผิวค่อนไปทางคล้ำและมีใบหน้าเหมือนชาวอัฟริกัน
ในแฟ้มประวัติของเธอแทบจะไม่มีข้อมูลในส่วนอื่นๆ นอกจากชื่อของเธอ อายุก็ดูจะลางเลือน เห็นเพียงตัวเลข 1931 ของปีคศ.ที่เธอเสียชีวิต และถ้าคุณจำไม่ผิด ปีคศ.นั้นตรงกับเรื่องที่วิลเลียมกล่าวถึง การหายไปของเทียร่า
มีรูปถ่ายเก่าๆ สองสามใบบรรจุอยู่ในแฟ้มด้วย มันลางเลือนด้วยอายุขัยอันยาวนาน แต่ก็ยังพอมองออกว่าเป็นรูปถ่ายของพิธีกรรมหนึ่ง อักขระยึกยือถูกเขียนด้วยหมึก—หรืออาจจะเป็นเลือดลงบนพื้น ล้อมรอบสัญลักษณ์ดวงดาวหกแฉก และเคียงข้างกันมีหัวกระโหลกสัตว์มีเขา รวมถึงเทียนนับสิบเล่มวางปักอยู่โดยรอบ
ด้านหลังรูปภาพดังกล่าวเขียนเอาไว้ว่า
และอีกหนึ่งรูปภาพ เป็นรูปถ่ายภายในห้องที่มีเตียงผ่าตัดและมีหมอรวมถึงพยาบาลยืนล้อมร่างผู้ป่วยถูกมัดบนเตียง หน้าท้องเปิดให้เห็นภาพอันน่าสยดสยองของกองเลือดบนเตียงที่ไหลนองลงมาบนพื้นห้อง ด้านหลังรูปภาพเขียนเอาไว้ว่า
รูปสุดท้าย เป็นข้อความที่เขียนไว้บนฝาผนังห้องขัง ตัวอักษรไหลย้อยลงมาราวกับ”หมึก” ที่ใช้เขียนนั้นยังไม่แห้งสนิทดี
ข้อมูลที่คุณได้รับมาไม่ปะติดปะต่อกันสักเท่าไร แต่ถ้าจะให้เดา คุณก็พอจะเดาได้หลายอย่าง
1. คำสาปตระกูลนั่นมีอยู่จริง และดูเหมือนจะเกี่ยวพันกับหญิงสาวคนดังกล่าวไม่มากก็น้อย
2. คำสาปตระกูลไม่ใช่เรื่องจริง และเทียร่าที่หายไปน่าจะเกี่ยวกับการที่แวนเดอวัลถูกกล่าวหาว่า “ขโมย” มา
3. ถูกทุกข้อ
เหนือสิ่งอื่นใด ที่คุณสงสัยไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันคือ “แมรี่ แอนน์ วิลสัน” หายไปไหน หากเธอตาย ศพของเธอถูกเก็บไว้ที่ใด?
ฝนซาลงไปมากแล้ว และตอนนี้เป็นเวลาตีสาม คุณรู้ดีว่าไม่ใช่เวลาอันเหมาะควรที่จะมายังบ่อน้ำในสวนหย่อมตอนนี้ แต่คุณก็มา พร้อมกับรอกหมุนเชือกก่อนจะเริ่มต้นหมุนให้ปลายเชือกด้านล่างไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อยๆ เสียงถังน้ำกระทบกับผนังบ่อทำให้ดวงใจคุณเต้นอย่างระทึก ก่อนที่ตัวหมุนรอกจะสะดุดดังกึง! ทำให้คุณต้องเอื้อมมือสาวถังอันหนักอึ้งขึ้นมาด้วยกำลังของคุณเอง
ทันทีที่ปลายเชือกปรากฏขึ้น สิ่งที่อยู่ในถังทำเอาคุณตกใจแทบสิ้นสติ กระโหลกศีรษะที่เหลือเส้นผมเพียงประปรายลอยเท้งอยู่ในถังที่มีน้ำเพียงครึ่งค่อน คุณมั่นใจในทันทีว่านี่คือกระโหลกศีรษะของแมรี่
“คุณ....[ชื่อของคุณ]”
น้ำเสียงเย็นยะเยียบของพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ดังขึ้นจากด้านหลัง คุณหันกลับไปมองอย่างระแวดระวังก่อนจะพบบาร์โธโลมิวในชุดพ่อบ้านเหมือนกับวันที่เขาหายตัวไป แตกต่างเพียงเศษดินโคลนที่เปรอะเปื้อนทั่วชุดจนมองดูเหมือนว่าชุดของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ใบหน้าของชายวัยกลางคนเรียบสงบและเปียกปอนด้วยหยาดน้ำฝน แววตาที่เคยมองคุณอย่างนอบน้อมกลับแข็งกร้าวและเย็นชา
“ผมคงต้องขอให้คุณปล่อยถังนั่นกลับลงไป และกรุณาตามผมมาด้วย”
คุณสั่นศีรษะปฏิเสธ เอ่ยถามทุกข้อสงสัยที่คั่งค้างอยู่ในใจ และได้คำตอบเป็นเสียงหัวเราะเย็นเยียบ
“แวนเดอวัล? คุณคิดว่าตัวเองรู้จักตระกูลนี้ดีแค่ไหนกัน” คิ้วของเขาเลิกขึ้น มือยังเก็บไขว้หลังขณะสาวเท้าเข้ามาหาคุณ
“คุณคงแอบเข้าไปในห้องใต้ดิน แล้วดันไปรู้ ‘อะไร’ ที่กระผมพยายามจะปิดบัง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมดหรอกนะ” คอเสื้อของคุณถูกคว้าเอาไปกำไว้แน่น ท่าทีของพ่อบ้านดูคล้ายกับคนที่ความอดทนใกล้จะหมดลงทุกที เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน “คุณคิดว่าตัวเอง ‘รู้’ อะไรงั้นรึ ไม่เลย คุณไม่รู้ แต่ไม่มีประโยชน์อันใดหรอกครับ ที่จะถามหาความจริงต่อไป”
ร่างของคุณถูกดันให้ถอยหลังไปชิดขอบบ่อ คุณผวาคว้าก้อนอิฐเอาไว้ มันร่วงลงไปด้านล่างทันทีที่คุณปัดป่ายมือไปถึง คุณจะพยายามดิ้นรนต่อสู้ แต่กลับพบว่าเรี่ยวแรงที่เคยมีลดถอยลงไปอย่างหาเหตุผลไม่ได้ จนกระทั่งแสงจันทร์ด้านบนตกกระทบลงบน ‘สิ่งของ’ ที่พ่อบ้านชูขึ้นในมืออีกข้าง
มันคือ เทียร่าที่หายไป
“ผมเจอมันแล้วครับ ท่านวิลเลียม” จู่ๆเสียงของพ่อบ้านก็หังดูคล้ายคนเหม่อลอย แววตาของเขาว่างเปล่ามองจ้องไปยังความมืดด้านหลังคุณราวกับคนที่เขากำลังพูดคุยด้วยยืนอยู่ด้านหลังของคุณยังไงยังงั้น สีหน้าของชายวัยกลางคนสลับสับเปลี่ยนไปมา ดีใจ เศร้าโศก มุ่งมั่น และเคียดแค้น “กระผมพบมันแล้วครับท่านวิลเลียม ในสวนของเราเอง “มันอยู่ในสวน” คำใบ้บอกไว้แบบนั้น ผมพบมันแล้วครับท่านวิลเลียม”
เขาพร่ำพูดกับความว่างเปล่า ก่อนที่มือซึ่งกุมคอเสื้อคุณอยู่จะปล่อยออก ทำให้ร่างของคุณผวาตกวูบลงไปในบ่อน้ำ หากไม่ใช่เพราะว่าคุณเอื้อมมือคว้าเสาไม้เอาไว้ได้ทัน ปล่อยให้ร่างห้อยโตงเตงอยู่ระหว่างปากบ่อและความตายด้านล่าง
“ผมพบมันแล้ว.. ผมพบมันแล้ว” เสียงของพ่อบ้านดังห่างไกลออกไป คุณตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่มีเพียงเสียงหรีดหริ่งเรไรที่ตอบกลับมา
“ผมพบมันแล้ว!!” ทันใดนั้นใบหน้าของพ่อบ้านก็โผล่ที่ขอบบ่ออีกครั้ง ความมืดภายในบ่อทำให้คุณมองไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่แขนที่เอื้อมมาหานั้นชัดเจนในสายตา คุณพยายามจะเอื้อมมือไปให้ถึงเขา แต่แรงยึดเหนี่ยวบนคานไม้กลับมีไม่เพียงพอ ท้ายที่สุดคุณก็ร่วงหล่นลงไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เสียงจอแจดังเข้ามาในโสตประสาทให้คุณรับรู้ คุณเปิดเปลือกตาขึ้นทีละน้อย แสงสว่างจากไฟเหนือศีรษะแยงเข้ามาในดวงตาทำให้ต้องปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง เสียงรถเข็นดังมาหยุดอยู่ข้างหู และใบหน้าของหญิงสาวที่สวมหมวกสีขาวมีตราสีแดงสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลประดับอยู่ข้างแขนก็ปรากฏในครรลองสายตา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคนไข้ ได้เวลาทานยาแล้วนะคะ” |
|
